لحظه های بی تو بودن همه پرپر شد و رفت

شب های رنگین کمونی بی تو نقاش شدو رفت

خاطره های بی نشونی بی تو خطی شد و رفت

ملک های آسمونی بی تو مخفی شد و رفت

بوسه های مردونه بی تو بی رنگ شدو رفت

دست های عاشقونه بی تو رسوا شد و رفت

فرشته های کهکشون بی تو بیمار شد و رفت

سفره های شبمون بی تو بسته شد ورفت

بی تو یک روز در این فاصله ها خواهم مرد
مثل یک بیت ته قافیه ها خواهم مرد
تو که رفتی هم ثانیه ها سایه شدند
سایه در سایه ی آن ثانیه ها خواهم مرد
شعله ها بی تو ز بی رنگی دریا گفتند
موج در موج در این خاطره ها خواهم مرد
گم شدم در قدم دوری چشمان بهار
بی تو یک روزدر این فاصله ها خواهم مرد

دلم گرفته از آدم هایی که میگن دوستت دارم اما معنی شو نمیدونن از آدمایی که میخوان مال اونا باشی ولی خودشون مال تو نیستن از اونایی که زیر بارون برات ممیرن ولی وقتی آفتاب میشه همه چیز یادشون

آره من دیوونم. صد بار دیدم و  شنیدم ولی عاقل نشدم..... از چی حرف میزنم ؟؟؟/ از عشق

آره دل میبندم . همه کار واسش میکنم، حاضرم جونمو واسش بدم ، واسه کی واسه کسی که آرزوم خوشبختیشه.

هر بدی شو شب که میخوابم از حافظه ام دلیت میکنم. دونه دونه خوبیهاشو صد بار میخونم و سیو میکنم.

 هر بار که میبینمش منتظرم که بگه: دوستتدارم. ومیگم عاشقتم.

چشــــــــــم مـــــــــن بیــــــــا منو یـــــــــــــاری بکـــــــــــن
گونـــــــــه هـام خشــــــــــکیده شــــد کــــــاری بکـــــــــــن

غیـــــــر گریــــــــــــــــــــــــــه مگــــــــه کـــــــــــاری میــــــــــشـــــه کـــــــــرد
کـــــــــــاری از مــــــــــــا نمــــــــیاد زاریــــــــــــــــــــــــــــــــــــ بکــــــــــــــــــن

اون کـــــــــــــــه رفـــــــــــــته دیـــــــــــــــــــــــــگه هیــــــــــچوقـــــــت نمیـــــــــــــــــــــاد
تــــــــــــــــــــــــا قیــــــــــــــــــــــــــــامت دل مــــــــــــــــــــن گریــــــــــــــــه میـــــــــخواد

هرچــــــــــــی دریــــــــــــــــــا رو زمیــــــــــــــــــــن داره خــــــــــــدا ، بـــــــا تـــموم ابـــــــــرای آســــــــمونـــــــا
کاشـــــکــــــــی میـــــــداد هــــــــمــــــــرو بـه چشـــــــــم مـــــــــن ، تـــــــا چشــــــــمــــــــام ببـــــــارنو گــــــــــــــــــریه کــــــــــنــــــــــــن

اون کـــــــــــــــه رفـــــــــــــته دیـــــــــــــــــــــــــگه هیــــــــــچوقـــــــت نمیـــــــــــــــــــــاد
تــــــــــــــــــــــــا قیــــــــــــــــــــــــــــامت دل مــــــــــــــــــــن گریــــــــــــــــه میـــــــــخواد

قصــــــه ی گذشتـــه هــــــای خوب مــــن ، خیلــــــی زود مثل یــــــه خــــــــــــواب تمـــــــوم شـــــــــــــــدن
حالــــــــــــــــا بــــــــاید ســــــــر رو زانـــــــــــوم بــــــــــذارم ، تــا قیـــــــامت اشــــــــــک حســـرت ببــــــارم

دل هیــــــــــچکی مثـــــــل من غـــــــم نـــــــداره ، مثـــــــل مــــن غـــــربت و ماتـــــــم نـــــــــداره
حالــــــا کـــــــه گریــــــــــه دوای دردمـــــــــه ، چرا چشــــــــــمم اشکشــــــــو کـــــــم مـــــــــیاره

اون کـــــــــــــــه رفـــــــــــــته دیـــــــــــــــــــــــــگه هیــــــــــچوقـــــــت نمیـــــــــــــــــــــاد
تــــــــــــــــــــــــا قیــــــــــــــــــــــــــــامت دل مــــــــــــــــــــن گریــــــــــــــــه میـــــــــخواد

سرنوشــــــــــت چشمــــــــاش پــــــــره نمیبــــــیـنه ، زخـــــــم خنـــــــجـــــــرش میــــــمونه تـــــــو سیـــــنـــــــــــه
لــــــــــــــــــب بســـــــــــــــــــــــــته سیـــــــــــــــــــــنه غـــــــــرق به خــــــــون قصــــه مونـــدن آدم همیــــــنه ...

...وقتی که بن بست غربت سایه سارقفسم بود ...

...زیر رگبارمصیبت بی کسی تنهاکسم بود...

...میرسد روزی که بی من روزهارا سر کنی ...

...میرسد روزی که مرگ عشق را باور کنی...

...میرسدروزی که تنها در کنار عکس من ...

...نامه های کهنه ام رامو به مو از برکنی...

...دیدی اخرش نموندی منو تا جنون کشوندی...

...دلی که دادم دستت اخرش زدی شکوندی...

عصر ما عصر فریبه عصر اسمهای غریبه
شهر ما سرش شلوغه وعده هاش همش دروغه
آسموناش پر دوده قلب عاشقاش کبوده
بیا با هم قایقو میرونیم اونجا تا ابد می مونیم ،
جایی که نه آسمونش ، نه صدای مردومنش... نه غمش ، نه جنب و جوشش ،
نه گلای گل فروشش ، مثل اینجا آهنی نیست.. وقتی یه بار از دوستت ضربه میخوری درست مثل این میمونه که با ماشین بهت ضربه
زده و داغونت کرده.وقتی می بخشیش مثل این میمونه که بهش فرصت دادی تا دنده
عقب بگیره و دوباره از روت رد بشه تا مطمئن بشه چیزی ازت نمونده

بگزار اعتراف کنم!

هر بار آمدم چیزی بنویسم!

از تو و آن روزها! وقتی که به نبودنت فکر کردم!

دستم  لــــرزید و قلمم شکست!

من بی تو عاشقانه نمینویسم!

من بی تو ! عاشقی نمیدانم

تا میخواهم به کسی بگویم که دوستش دارم!

پروانه ای می آید درست می نشیند روی موهایم!

از آن روزها...

فقط و فقط و فقط رنگ چشم هایت مانده توی نگاهم!

همین و بس!

نه دیگر تنم هوس نوازش دست هایت را می کند و

نه دلم هوای عاشقانه هایت را !

تو نیستی! قدم زدن زیر باران برای چه؟!

تو نیستی عکس های پر بوسه برای چه؟

تو نیستی اصلا چرا زندگی؟

یک سال گذشت از آخرین نامه ام برایت!

و هنوز هم پافشاری میکنم به فراموش کردنت!

تند تند مینویسم که این نامه تمام شود! غافل از اینکه یاد تو هرگز

پایان ندارد! من اصلا نقطه های پایان را هرگز نگذاشته ام! که حالا بخواهم..

باران یا برف چه فرقی میکند وقتی همه فصل ها به من و تو حسود بودند؟

فلانی میدانی؟

به دنبال چیزی شبیه چشم هایت میگردم بین این ها!

و نیست چیزی شبیه چشم هایت! شبیه آن رنگین کمان نگاهت!

که بی تابم میکرد...!

ساده بگویم آمده بودم که اعتراف کنم!

هر چقدر هم که بزرگ شده باشم!

هرچند سال هم که بگذرد! من هنوز در آن روز ها زندگی میکنم!

و راضیم به همین خاطرات سیاه و سفیدی که مانده!

به همین عکس هایمان! دو نفره هایمان! عاشقانه هایمان!

طفلک یتیم بود و با خانواده عموش زندگی میکرد .همیشه  کمبود محبت رو  میچشید. لباس

تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست

محرمی چون تو هنوزم به چنین دنیا نیست

از تو تا ما سخن عشق همان است که رفت

که در این وصف زبان دگری گویا نیست

بعد تو قول و غزل هاست جهان را اما

غزل توست که در قولی از آن ما نیست

تو چه رازی که بهر شیوه تو را می جویم

تازه می یابم و بازت اثری پیدا نیست

شب که آرامتر از پلک تو را می بندم

در دلم طاقت دیدار تو تا فردا نیست

این که پیوست به هر رود که دریا باشد

از تو گر موج بگیرد به خدا دریا نیست

من نه آنم که به توصیف خطا بنشینم

این تو هستی که سزاوار تو باز اینها نیست