میگذرد روزی این شبهای دلتنگی ، میگذرد روزی این فاصله و دوری، میگذرد روزهای بی قراری و انتظار ، میرسد همان روزی که به خاطرش گذراندیم فصلها را بی بهار ، و از ترس اینکه بهم نرسیم شب تا صبح را اشک میریختیم

بودنت را دوست دارم
وقتی پنجه در کمرم حلقه مے کنی
و به آغوشت سفت مرا مے فشارے
و وادارم مے کنے
که به هیچ کس فکر نکنم

جـــــــز تـــ♥ـــو ... !

چه کسی میگوید ...
که فهمیدن همیشه خوب است ...
فهمیدن درد دارد ...
مثل آن روزی که من ...
چشم تو را از پشت گرفتم ...
و میان آن همه اسم که گفتی ...
من آخرین بودم ...
من نیز آن روز به فهمیدن رسیدم ...
فهمیدم که تو ...
بی نهایت دوست داری ...
نه اینکه بی نهایت دوستم داری ... !

یک پیاده رو تقریبا خلوت :
یک مرد ، یک زن ، یک زوج ؛ خوشبختیشان پای خودشان !
یک مرد ، یک مرد ، یک شراکت ؛ سود و ضرررش پای خودشان !
یک زن ، یک زن ، یک رفاقت ؛ معرفت و اعتمادشان پای خودشان !
و انتهای پیاده رو …
یک من ، یک تنهایی ، یک رنج ؛ آخر و عاقبتش پای تو….

راه میروم
و شهر
زیر پاهایم تمام میشود!
تو…
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
هیچ کجا نیستی…

داشتم سیگار میکشیدم:
یکی از بچه ها گفت محمد مهدی نکش!
گفتم:بیخیال
گفت خره جدی میگم ضرر داره..
گفتم بیخیال!
گفت جاش بشین تخمه بخور
گفتم بیخیال حاجی!
گفت الان با این دود خیلی حال میکنی؟ فک میکنی بزرگ شدی؟؟
گفتم این دودا حرفای دلمه که نزدم و شده درد دلم! باهاش حال نمیکنم زندگی میکنم داش!
بزرگ نشدم ولی همین دودی که میبینی نزاشت کوچیک شم!!!

روزگار ما وفا با ما نداشت
طاقت خوشبختی دل ما را نداشت
پیش پای ما سنگی گذاشت
بی خبر از مرگ ما پروا نداشت
آخر این غصه هجران بودو بس
حسرت رنج و فراوان بودو پس......

چه موجود عجیبی است این انسان...
وقتی صدایش می کنی، نمی شنود...
وقتی به دنبالش می روی، نمی بیند...
وقتی دوستش داری، به فکرت نیست.
اما...
وقتی می شنود که دیگر صدایت گرفته...
وقتی می بیند که خسته در راه افتاده ای...
وقتی به فکرت هست، که دیگر نیست...

طولانى مى شود براى كسانى كه غصه دارند,
كوتاه مى شود براى كسانى كه شاد هستند,
دير مى گذرد براى كسانى كه منتظر هستند,
زود مى گذرد براى كسانى كه عجله دارند,
اما ابدى مى شود براى كسانى كه عاشق هستند.

بـــا عِشــق او...
احمق تـــرین انســان دُنیــــایم؛
او از همــــان...
آغاز هــــم لیــــلای دیگــــری داشــت!