داریوش با نام کامل داریوش اقبالی (زادهٔ ۱۵ بهمن ۱۳۲۹ در تهران)، خواننده، بازیگر و فعال اجتماعی ایرانی است.
زندگینامه
داریوش در ۱۵ بهمن ۱۳۲۹ در تهران به دنیا آمد. پدرش محمود اقبالی، از ملاکان آذربایجان (شهرستان میانه) بود. داریوش دوران کودکی را در تهران گذراند. اولین بار در ۹ سالگی در جشنی در مدرسه شهرآرابه روی صحنه رفت. دوران دبیرستان را در دبیرستانهایی همچون دبیرستان فارابی، دبیرستان کرج، دبیرستان رازی دبیرستانی در سنندج، و دبیرستان آزادگان تهران پارس گذراند و در مراسم هنری به اجرای برنامههای هنری میپرداخت.
در ۱۳۴۹ با حسن خیاطباشی آشنا شد و همین ورود رسمی او به موسیقی حرفهای است. در همین سال او با ترانهٔ به من نگو دوست دارم با آهنگسازی ترانهسرا و آهنگساز جوان "درویش مصطفی جاویدان " به شهرت رسید. ولین ترانه مستقل او ترانه نبسته پیمان از علی گزرسز (رها) با آهنگسازی خودش میباشد.
با سر کار آمدن نظام جمهوری اسلامی ایران، داریوش نیز مانند اکثر خوانندگان پاپ ایرانی آن زمان، از کشور خارج شد.
داریوش، در آلبوم دنیای این روزای من ترانهای به نام قیصر خواند که به بهروز وثوقی تقدیم کرد.
داریوش در وبلاگ شخصی خود دلیل خروج از ایران را چنین بیان کرده: «پس از انقلاب ۱۳۵۷ و به دنبال کشتار، خونریزی و خفقان حاکم بر سرزمینام، مجبور به ترک وطن شدم. از آن زمان تا حال، در سفری بیانتها، میکوشم در کنار هموطنانم سرود ایرانی آزاد را همصدا شوم».[۲]
وی در طی سالهایی که بیرون از ایران بوده، همواره از پناهجویان ایرانی حمایت کردهاست و در تظاهراتهای حمایت از این افراد فعال بوده است[۳] و نیز با تشکیل بنیادهایی همچون آینه به حمایت از معتادان برخاستهاست. [۴]
اعتیاد
پس از سالها اعتیاد وی سرانجام تصمیم به ترک میگیرد و به کمک متخصصان موفق میشود اعتیاد را ترک کند. اولین برنامه رسمی داریوش بنام آینه در رادیو AFN (میبدی) بود و در سال ۲۰۰۳ سایت بهبودی را که اولین وبگاه ایرانی برای کمک به معتادان و خانوادهها بود راهاندازی کرد و سپس با همکاری دو پزشک، بنیادی به نام آینه تأسیس کرد تا به یاری معتادان برود. گفته میشود از زمان تأسیس این بنیاد تاکنون نزدیک به ۴۰ هزار نفر ترک اعتیاد کردهاند.بعد از رادیو وی تصمیم به گسترش کار خود میگیرد و برنامه آینه را در تلویزیونهای ۲۴ ساعته ادامه میدهد وی همچنین در همایشها و کنفرانسهای متعدد ترک اعتیاد شرکت کردهاست.
استثنائی ترین ترانه داریوش سال 2000 است که در سی و سه سال قبل اجرا شد.
نظرات شما عزیزان: