تا دیروز همه چیز را برای از تو نبشتن مدد می گرفتم و  برای نبودنت مرثیه سرایی می کردم .

تا دیروز گریه هایش ، بغض هایش ، ارتعاش صدایش دیوانه ام می ساخت.

تا دیروز دیگران ، دی گران بودند واز سنگینی حضور شان شانه درد می گرفتم .

تا دیروز رسوایی را تاب نمی آوردم و در پس پرده ی تو ، او ، آنها پنهان می شدم .

تا دیروز خیابان ها پیاده گز می کردم و از خوردن بستنی یخی کیفور می شدم.

تا دیروز آسمانِ زمین ، کهکشانم بود و مسافر کوچولوام را میزبان.

تا دیروز واژگان توانا بود و قلم و زبان ،  رسا و مبلّغ .

اما امروز !

نه نبشتن ، نه بستنی یخی ، نه آسمان هیچ یک دیگر به کارم نمی آیند ...

نه واژگان ، نه ! رفتنش را بیان مکن ، از گریه هایم ، از گریه هایش هیچ مگو .

امروز منم و من .

امروز منم

به همین سادگی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: