دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد؟!/ چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد؟!" "ترس از تنهایی آدمو به چه کارها که وادار نمی کنه!... صداقت و راستی تو رو ازت می گیره و کاری با ...

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد؟!/ چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد؟!" "ترس از تنهایی آدمو به چه کارها که وادار نمی کنه!... صداقت و راستی تو رو ازت می گیره و کاری با ...

دیشب دوباره دیدمت اما خیال بود
تو در کنار من بشینی؟...... محال بود
هر چه نگاه عاشق من بی نصیب بود
چشمان مهربان تو پاک و زلال بود
پاییز بود و کوچه ای و تک مسافری
با تو چقدر کوچه ی ما بی مثال بود
نشنید لحن عاشق من را نگاه تو
پرواز چشم های تو محتاج بال بود
سیب درخت بی ثمر آرزوی من
یک عمر مانده بود ولی کال کال بود
گفتم کمی بمان به خدا دوست دارمت
گفتی مجال نیست ولیکن مجال بود
یک عمر هر چه سهم تو از من نگاه بود
سهم من از عبور تو رنج و ملال بود
چیزی شبیه جام بلور دلی غریب
حالا شکست وای صدای وصال بود
شب رفت و ماه گم شد و خوابم حرام شد
اما نه با خیال تو بودم حلال بود

من تو را به کسی هدیه می دهم که از من عاشق تر باشد و از من برای تو مهربان تر.
من تو را به کسی هدیه می دهم که صدای تو را از دور، در خشم، در مهربانی،
در دلتنگی، در خستگی، در هزار همهمه ی دنیا، یکه و تنها بشناسد.
من تو را به کسی هدیه می دهم که راز معصومیت گل مریم و تمام سخاوت های
عاشقانه این دل معصوم دریایی را بداند؛ و ترنم دلپذیر هر آهنگ، هر نجوای
کوچک، برایش یک خاطره باشد.
او باید از نگاه سبز تو تشخیص بدهد که امروز هوای دلت آفتابی است؛ یا آن
دلی که من برایش می میرم، سرد و بارانی است.

چمدونمو دارم میبندم با یه طرحه کهنه از دلخوشیام
باورم نمیشه باید برمو دیگه هیچ وقت به دیدنت نیام

تو که میشناسی منو بهم بگو مگه میشه اینهمه ساده برم
با تمومه جاده ها عطره تو هست بگو باید از کدوم جاده برم

شایدم دوباره باید از همون جاده ای که تک و تنها اومدم
تکه تنها برمو یادم بره واسه ی چی دل به این جاده زدم

چمدونمو باید میبستم واسه رفتن از همون روزی که
تو با طعنه هات میگفتی عشقت واسه ی دنیای من کوچیکه

خونه خیلی وقته که بهم میگه با خودت مرور کن گذشته رو
کسی اینجا به تو وا بسته نبود خودتو خسته نکن دیگه برو

من با چمدونم آخره این جاده منتظرت میشم
تو هم اگه دیدی تنهایی سخته برات بیا بمون پیشم

از همون روزی که رفتی هر چی غصه ست تو صدامه
همه دنیا روی دوشم اشک سردی تو چشامه

فکر نمی کردم یه روزی توی غربت بی تو باشم
آرزومه که دوباره توی آغوش تو جا شم


من فراموشت نکردم
این واسم یه جور خیاله
تو رو داشتن آرزومه
حتی با اینکه محاله

چشم به جاده ها می دوزم
تا تو برگردی دوباره
گریه های هر شب من
بی تو پایونی نداره


تو توجهی نداری به من و اشک تو چشمام
ولی با این همه بازم من دنیا تو رو می خوام


من فراموشت نکردم
این واسم یه جور خیاله
تو رو داشتن آرزومه
حتی با اینکه محاله

چشم به جاده ها می دوزم
تا تو برگردی دوباره
گریه های هر شب من
بی تو پایونی نداره

قسم میدم به چشمونت

با من اگه زخم تمام خنجرهاست
 
با من اگر درد تمامي دنياست
 
عشق کوچک من اي ماهي خسته
 
قلبم اگه قلبي به وسعت درياست
 
واسه پرپر زدنم گريه نکن
 
واسه ويرون شدنم گريه نکن
 
واسه من گريه نکن
 
سهم عاشق
 
گم شدن تو شعر يه آوازه
 
مرگ عاشق
 
سفري به شکل يه پروازه
 
قصه ي بودن من
 
حديث برگي در باد
 
طعم تنهايي من
 
به تلخي يه فرياد
 
اگه با من غربت
 
همه غمزده هاست
 
اگه هر شکستنم
 
يه شکست بي صداست
 
واسه پرپر زدنم گريه نکن
 
واسه ويرون شدنم گريه نکن
 
واسه من گريه نکن
 
اگه با من تنت رو تو قاب سنگي ديدي
 
بعد من شعر منو به اينه ها ياد مي دي
 
اگه با من سکوت يه تک درخت تنهاست
 
بعد من خاطره هام ترانه ي عاشق هاست
 
رفتنم مرثيه ي قديمي رفتن نيست
 
رفتنم موندنمه ، حکايت مردن نيست
 
واسه من گريه نکن