گریه نکن مترسکم، منم غریب و بی کسم

تو تنهایی تو مزرعه، منم یه جور تو قفسم

تو گرمای تابستونا تو سرمای زمستونا

به جز کلاه حصیریت نداری تو یه سرپناه

میگن باید تو مزرعه، بترسونی پرنده رو

برداری از رو صورتت مهربونی و خنده رو

نمیدونی چیکار کنی ،پرنده ها رو دوست داری

دلت میخواد پیشت باشند نمیدونند بی آزاری

بترسونی،پرنده ها تو رو یه دشمن میدونند

نترسونی هم آدما دست و پاهاتو میشکونند

مترسکم دلش پره، از آدما، پرنده ها

نگاش فقط رو به خدا،گلایه هاش از بنده ها

همش پیش خودش میگه که هیچکی دوستم نداره

هرکسی رد میشه میخواد، بلایی سرم بیاره

پاهامو کردند تو زمین، گفتند همین باش،همین

اخمات همش تو هم باشه همیشه وایسا و نشین...

مترسکم! غصه نخور ،من هنوزم دوست دارم

تنهایی قربونت میرم جز تو کسی رو ندارم

میخوای نرم؟ باشم پیشت، تا آخرش باشی پیشم

گریه نکن عزیزکم ، من خودم عاشقت میشم

مترسکم! دووم بیار که مثل من تلف نشی

خداحافظ دلارامم                    هنوز جان از تو میگیرم
ولی درمانده و خسته              دگر از بند و زنجیرم
خداحافظ ولی افسوس            که من از زندگی سیرم
که قلبم می تپد اما                دارم هر لحظه میمیرم
خداحافظ نگو تا کی                 که هرگز برنمی گردم
اگرچه چشم غمگینم               تو را خواهد ز من هر دم
خداحافظ دل زخمی                 خداحافظ تن بیمار
خداحافظ غل و زنجیر                خداحافظ در و دیوار
خداحافظ همین حالا                 که مسحورم ز جادویت
همین حالا که زد تیرم               کمان ناب ابرویت
خداحافظ پرستو وار                   به رسم رهگذر این بار
نه شوقی بهر برگشتن              نه قول آخرین دیدار....