من نمیدانم
كه چگونه میتوانم
به كسی ثابت كنم

این آن چیزی نیست كه میخواهد
این آن چیزی نیست كه میخواهم

من نه تنهایش گذاشتم...
نه تنهایی اش را میخواهم...

اما این تو هستی كه مینشینی
و با خودت می اندیشی...
كه من چقدر گناه كارم...
چقدر سنگین دلم...
چقدر زیاد،تو را نمی خواهم...

چه كنم...
چه كنم با تویی كه هزار فكر رنگ و وارنگ
در خیالت میپرورانی و
من میمانم با یك دنیا انگشت اشاره
به سمتم...

چه کسی خواهد دید، مردنم را بی تو.... گاه می اندیشم: خبر مرگ مرا با تو چه کس خواهد گفت! آن زمان که خبر مرگ مرا میشنوی..... روی خندان تو را ، کاشکی می دیدم.. شانه بالا زدنت را _بی قید و تکان دادن دست: که مهم نیست زیاد... و تکان دادن سر: که عجب ! عاقبت او هم مرد ..... چه کسی باور کرد: جنگل جان مرا، آتش عشق توخاکسترکرد ......می توانی تو به من، زندگانی بخشی ،یا بگیری از من ، آنچه را می بخشی..... چه کسی خواهد دید: مردنم را بی تو؟؟؟ گاه می اندیشم، خبر مرگ مرا با تو چه کس خواهد گفت

ای کاش می شد

دوباره به آسمانی بنگرم

که روی ماه تو در آن می درخشد

و من مراقب باشم

که تکه ابر های تیره

روی ماه تو را نپوشاند

ای کاش می شد

همچو ستاره ای

در کنارت بدرخشم

و هر شب به صورت

همچو ماهت

خیره شوم و لذت ببرم

دوست دارم که

همیشه در عمق تنهاییت

به دور تو بچرخم و

هر لحظه بگویم

«دوستت دارم»

باتشکرازarefeh

هوس ام عشق تو از دیار من آمدی سکوت جان را به هم زدی کتاب غم شد دوباره باز چو نغمۀ بیش و کم زدی صدای من شد صدای تو هوای من شد هوای تو تپیدن قلب به خاطرت کشیدن درد برای تو نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق به خاطر تو گذشتم از جسم گذشتم از نام گذشتم از عشق رسیدن ما به هم محال است عشق من و تو خواب و خیال است عشق من و تو خواب و خیال است نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق اتاق خانه زهم تکیده به جای شادی به غم رسیده نهایت عشق رنج و عذاب است نقش من و تو، نقشی برآب است نقش من و تو، نقشی برآب است نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق تو از دیار من آمدی سکوت جان را بر هم زدی کتاب غم شد دوباره باز چو نغمۀ بیش و کم زدی صدای من شد صدای تو هوای من شد هوای تو تپیدن قلب به خاطرت کشیدن درد برای تو هوس ام عشق، نفس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق نفس ام عشق،

باتشکراز arman

وقتی سکوت دهکده را،
برگشت گله های هیاهوگر،
آشفته می کند؛
و باد این اسب سرکش ناشاد
آشفته یال و سم به زمین کوبان،
در کوچه باغ دهکده می پیچد،
یاد از تو می کنم
آیا دوباره بازنخواهی گشت؟
بیهوده انتظار تو را دارم
هرچند اینجا
بهشت شاد خدایان است
بی تو برای من
این سرزمین غم زده زندان است...

باتشکرازromina

سردم که می شود

 تمام ِ اجاق هایِ جهان برایم عشوه گری می کنند

 اما من تصمیم خودم را گرفته ام ...

 برایِ گرم شدن

باید که تا آخر عمردنبال دست هایِ تو باشم

باتشکرازbahar

وقتی مردم چشمانم را با آب غسل خیس نمایید تا همه بدانند در داغ فراق یار گریان بودم،دهانم را با پنبه ای آغشته به کافور ببندید تا همه بدانند نتوانستم دردم را به کسی بگوییم ،چشمانم را باز بگذارید تا همه بدانند چشم انتظار بودم،دستانم را باز بگذارید تا همه بدانند بی ریا بودم،مرا در پارچه ای سفید بپیچانید تا همه بدانند آرزو به دل ماندم،روی تابوتم پارچه ای سیاه بکشید تا همه بدانند سیاه بخت بودم،روی مزارم گلدسته ای از گل سرخ بگذارید تا همه بدانند به یاد تنها عشق خود تنها گل سرخ زندگی ام زیستم و دیوانه ی اویم و او را می پرستم و هنوز :

                                                              قلب خاموشم به یاد اوست.

چند وقتی است
دلم یادت را كرده...

چند وقتی است
دلم صدایت كرده..
اما
دل ساده ی من
پاسخی دریافت نكرده...

دل ساده ی من..
دل تنهای من..
به تو عادت كرده...

به نگاه نكردن هایت...
به سلام ندادن هایت...
به غرور و بهانه هایت...
به بی وفایی ات...
به رفتن ساده ات و به بازگشت ...
به بازگشت...
دیگر كه بازگشتی در كار نیست..
چون دل ساده من...
-دیگر ساده نیست-

باتشکرازarefeh

گفتی: بگذر از نی من حکایت میکنم و ز جداییها شکایت میکنم نی کجای این نکته ها آموخته نی کجا داند نیستان سوخته بشنو از من بهترین راوی منم راست خواهی هم نی و هم نی زنم نشنو از نی ...نی نوای بی نواست بشنو از دل دل حریم کبریاست نی بسوزد خاک و خاکستر شود دل بسوزد خانه داور شود گفتم: گر بگویی دل چرا سوزد خطاست دل كه ميگويي حريم كبرياست كبريا را سوز از سوز دل است غيراز اين من هرچه گويم باطل است ني كجا داند حديث اين فراق يا كجا خواند چه ها كرد اين فراق از كجا شد سرنوشتم اينچنين يا چرا آمد بلايي بر زمين گويمت اي دل بسوز از بهر هيچ كاين جهان باشد حبابي روي هيچ دل بسوز، از درد و اندوه فراق "من چه گويم شرح درد اشتياق" گويمت هردم كه ميبينم تو را دل بسوزد زين فراق تو مرا ني زن و ني هر دو را خواهم به دل تا بگويد حرف با آهنگ دل فاش گويم تا ابد شب تا سحر كز سحر آمد پديدم چشم تر بودنش گنجي كه آغوشم گشود رفتنش رنجي كه آرامم ربود ني زن من تا ابد در ني بدم ني نوازد شرح درد اي عد

باتشکراز elahe

تو را من چشم در راهم نه مثل شعر نیمایی شباهنگام و در ماتم میان خواب رویایی نه در شاخ تلاجنها نه در یک سایه ی سنگین نه با یک قلب افسرده به زیر چرخ مینایی تو را من چشم در راهم سحر پهلوی نیلوفر کنار بستر شب بو تو هم از شرق می آیی همیشه با خودم هستی میان چشم و در سینه تو را هر لحظه می فهمم تو یک احساس زیبایی

باتشکرازelahe