در دو چشمش گناه مي خنديد
بر رخش نور ماه مي خنديد
در گذرگاه آن لبان خموش
شعله يي بي پناه مي خنديد
شرمناك و پر از نيازي گنگ
با نگاهي كه رنگ مستي داشت
در دو چشمش نگاه كردم و گفت
بايد از عشق حاصلي برداشت
سايه يي روي سايه يي خم شد
در نهانگاه رازپرور شب
نفسي روي گونه يي لغزيد
بوسه يي شعله زد ميان دو لب

چه کسی خواهد دید، مردنم را بی تو.... گاه می اندیشم: خبر مرگ مرا با تو چه کس خواهد گفت! آن زمان که خبر مرگ مرا میشنوی..... روی خندان تو را ، کاشکی می دیدم.. شانه بالا زدنت را _بی قید و تکان دادن دست: که مهم نیست زیاد... و تکان دادن سر: که عجب ! عاقبت او هم مرد ..... چه کسی باور کرد: جنگل جان مرا، آتش عشق توخاکسترکرد ......می توانی تو به من، زندگانی بخشی ،یا بگیری از من ، آنچه را می بخشی..... چه کسی خواهد دید: مردنم را بی تو؟؟؟ گاه می اندیشم، خبر مرگ مرا با تو چه کس خواهد گفت

ای کاش می شد

دوباره به آسمانی بنگرم

که روی ماه تو در آن می درخشد

و من مراقب باشم

که تکه ابر های تیره

روی ماه تو را نپوشاند

ای کاش می شد

همچو ستاره ای

در کنارت بدرخشم

و هر شب به صورت

همچو ماهت

خیره شوم و لذت ببرم

دوست دارم که

همیشه در عمق تنهاییت

به دور تو بچرخم و

هر لحظه بگویم

«دوستت دارم»

باتشکرازarefeh

هوس ام عشق تو از دیار من آمدی سکوت جان را به هم زدی کتاب غم شد دوباره باز چو نغمۀ بیش و کم زدی صدای من شد صدای تو هوای من شد هوای تو تپیدن قلب به خاطرت کشیدن درد برای تو نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق به خاطر تو گذشتم از جسم گذشتم از نام گذشتم از عشق رسیدن ما به هم محال است عشق من و تو خواب و خیال است عشق من و تو خواب و خیال است نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق اتاق خانه زهم تکیده به جای شادی به غم رسیده نهایت عشق رنج و عذاب است نقش من و تو، نقشی برآب است نقش من و تو، نقشی برآب است نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق تو از دیار من آمدی سکوت جان را بر هم زدی کتاب غم شد دوباره باز چو نغمۀ بیش و کم زدی صدای من شد صدای تو هوای من شد هوای تو تپیدن قلب به خاطرت کشیدن درد برای تو هوس ام عشق، نفس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق نفس ام عشق، هوس ام عشق تب و تاب قفس ام عشق نفس ام عشق،

باتشکراز arman

چند وقتی است
دلم یادت را كرده...

چند وقتی است
دلم صدایت كرده..
اما
دل ساده ی من
پاسخی دریافت نكرده...

دل ساده ی من..
دل تنهای من..
به تو عادت كرده...

به نگاه نكردن هایت...
به سلام ندادن هایت...
به غرور و بهانه هایت...
به بی وفایی ات...
به رفتن ساده ات و به بازگشت ...
به بازگشت...
دیگر كه بازگشتی در كار نیست..
چون دل ساده من...
-دیگر ساده نیست-

باتشکرازarefeh

عشق كودكی
چه عشق زیبایی است

عشقی است كه
بدی ها را نمیبیند

عشقی است كه
پر از لبخند های كودكی است

عشقی است
احساسی تر از عشق ما

عشقی است
ساده...

عشقی است
پر از علاقه

و عشقی است
عاشقانه

ای كاش در كودكی
عاشق ات می شدم...

باتشکرازarefeh

باز دلم شکست... تقصیر خودم بود صدباربخودم گفتم بازیچه نشو عبرت نگرفتم نمیدانم شایدم تقصیر محبت باشد! شایدم تقصیرازعشق باشد مهم نیست تقصیر از کیست.... مهم اینه ی بار دیگه مدیون دلم شدم شرمنده ام دل پاره پاره

خدایـــا دلــــــم بـــاز امشب گــــــرفته... بیــــــا تا کمی با تـــو صـــــحبت کنـــم بیا تا دل کوچــــــــــکم را خدایـــا فقــــط با تـــو قسمت کنم خدایـــــا بیــا پشت آن پنــجــره که وا می شود رو به ســــــوی دلــــــــم بیـــا پــــرده ها را کنـــاری بزن. که نــــــورت بتــابد به روی دلـــــــم خدایـــا کمـــک کـــن : که پـــروانه ی شعر من جــــان بگیرد.. کمی هم به فـــــکر دلـــــــم باش... مبـــادا بمیـــرد...!!! خــــدایــا دلــــــم را که هر شب نــفس می کشـــد در هوایـــــت. اگر چه شــــــکســــــته شبــــی می فرســــتم بــرایــت...

دیدن عکست تمام سهم من است
از " تو " آن را هم جیره بندی کرده ام
تا مبادا
!! توقعش زیاد شو د
دل است دیگر ...

ممکن است فردا خودت را از من بخواهد ...

تا کجای قصه باید ز دلتنگی نوشت؟تا به کی بازیچه بودن توی دست سرنوشت؟تا به کی با ضربه های درد باید رام شد؟یا فقط با گریه های بی قرار آرام شد؟بهردیدار محبت تا به کی در انتظار؟خسته از این زندگی با غصه های بی شمار...